Sneeuwklokken

Een lang weekend, dat wil zeggen; donderdag op vrijdag nacht is de deadline voor het werkstuk van het betreffende Bijbelboek - vrijdag en zaterdag vrij, met het verbod om vast te werken voor volgende week. Hier zit ik dan met mijn bakkie koffie en geen studietaak. We zijn allemaal bekaf op dit moment. We hebben de helft + 1 week van het hele programma doorlopen. Tussendoor gebeurt er allicht wel iets dat de boel nog eens extra onder druk zet; deze week zijn een Jordaanse en Marokkaan getrouwd; door allerlei zaken kon dat niet in hun thuisland en met veel moeite nu wel hier, maar… zonder eigen achterban. Dus maandag bedacht mijn Finse kamergenote dat er een vrijgezellenfeest moest komen. Nu bleek dat dat “gender gescheiden” voor sommige culturen een shock was, dus het hele geval groeide: dubbel zoveel gasten.… Mijn aandeel was een partij wafelbeslag en mijn wafelijzer op tafel, ik had nog een halve zak ballonnen en iemand had me anjers gegeven voor mijn verjaardag (anjers staan lang, vooral als je ze een beetje voeding of 7-up geeft en af en toe ververst) – een Egyptische gast wist daar allerlei creatieve dingen mee te doen + trok kerstlichtjes uit de kast. De Finse kocht een partij cake, iemand kwam met aanmaaklimonade, een Egyptische i.t.er heeft een fotosessie met ze gedaan, de Zuid-Amerikanen kunnen geweldig dansen, een Chinees ontpopte zich als “meester ceremoniemeester” en kreeg mensen voor de microfoon voor speeches, kortom; in een paar uur werd de boel opgezet, feest gehouden, weer alles opgeruimd, klaslokaal klaar voor de volgende dag. Een feest over grenzen in veel opzichten. Heftig maar leuk.

Ook mijn verjaardag was erug leuk! Dank jullie allemaal voor post, mails, tekstjes – bijzonder gezellig als dat binnenkomt vanuit “thuis”. Ik had toevallig de dag ervoor toegang tot een keuken (dat is maar 1x eerder gebeurd) en kon toen voor het eerst mijn wafelbeslag, muffins (met dank aan een geweldig attent persoon in Nederland) en een appeltaart maken (“the Dutch dó know how to make applepie” - compliment aan ons allen van een klasgenote, die hier bekend staat als 5*-kok). Nu is het in veel culturen ongewoon om je eigen feestje te bouwen, dus het feit op zich verbaasde al. Mijn kamergenoten hadden ook een feestje opgezet – vroegen me of ik een selecte groep of allemaal wilde uitnodigen – tja, van ouds ben ik gewend allemaal – dus we hebben lekker opgepropt in een klein kamertje gezeten. Kerstlichten. Een “bewegende banner” op een iPad en veel pure chocolade. Ook die week hadden we geen tijd voor al die dingen, maar ze hebben het toch in elkaar geflanst en ik zelf heb maar besloten om die dag zelfs niet net te doen alsof ik studeerde.

Er zijn weer nieuwe mensen gearriveerd uit Hawaii en Egypte om hier voor 2 jaar te werken. Grappig is dat ze met wollen mutsen rondlopen - in huis. Kleintjes zetten ze ook een mutsje op. En ik - vaak de kleum - vind het echt niet koud in huis, alleen als de kachel in onze studieruimte het opgeeft en ik daar lang stil moet zitten trek ik een fleece dekentje over mijn schouders. Ik mijn ogen is het een milde winter. Ja, er is veel wind en regen langsgekomen, maar echt koud is het niet geweest. Slechts 1 morgen viel er een uurtje sneeuw: sommigen hadden dat nog nooit gezien… Verbazing alom dat het een uur later verdween onder de zon. Ze noemen Engeland het land van 4 seizoenen in 1 dag.

Het is leuk om nieuwe mensen te zien komen, het is ook een lastig bestaan. Er komen hier zo’n 70 tot 100 trainees per jaar langs, denk ik. En vanuit dit huis worden allerlei programma’s voor elders aangestuurd en er zijn 2 “dochterhuizen”. Er wordt bovendien aan de online versie van de Bijbelstudie gewerkt; er zijn wat e-coachen, die tegelijkertijd de lessen aan het vertalen zijn in Arabisch en Frans. Dat betekent dat er ook veel “grondpersoneel” moet zijn om het huis te draaien – onderhoud en veiligheid van huis en auto’s, terrein/tuinen, financiën, huishouding, keuken, i.t., administraties om aan alle vereisten te voldoen. Maar veel mensen komen voor een paar jaar “dienen” – als ze weer een andere taak opnemen, wie neemt het dan over? En als mensen kort werken, dan komen ze met alle energie voor inwerken, etc. ook niet altijd verder dan “de boel draaiende houden” - niet altijd om eens lekker puin te ruimen. Als er zich iemand aandient om te komen werken, is dat geweldig… maar dat betekent ook weer dat er een bed geregeld moet worden, want niet iedereen die van taak wisselt, vertrekt, door de jaren heen groeit het. Nu ik wekelijks 2 middagen in “kantoor personeel” zit om voor iemand die klussen te doen, waar ze nooit aan toe komt, hoor ik wat een puzzel het is om het steeds in te passen.


Volgende week start een 2-weeks programma in de middag, zijnde staftraining voor DTS, zodat ik in april kan meewerken. In de ochtenden zal ik de lessen blijven volgen van de meeste boeken. Ik laat er in dit trimester 2 liggen voor volgend jaar om wat ruimte te bouwen, ik hoop dat ik de rest kan doen. Voor de twee boeken in deze twee weken zal ik wat extra studietijd krijgen ter compensatie van tijdgebrek in de middagen. Er hebben zich al best wat trainees gemeld, 10 zijn officieel geaccepteerd. Er is een andere groep van ongeveer 8 in proces – ze moeten nog wat formulieren indienen. Maar ongeveer 10 anderen hebben allerlei digitale blokkades, zo lijkt het. Formulieren kunnen niet ingelezen worden, geld wordt teruggestort of komt bij familie terecht in plaats van bij ons – bij 1 persoon schijnt dat al 5x zo gegaan te zijn. En zolang het niet correct is allemaal, kunnen ze geen toestemming krijgen om in te vliegen.

Er zijn 8 mensen vanuit Engeland, New Zeeland, Hawaii naar de Filippijnen gegaan om te zien of er weer een mega-outreach gerealiseerd kan worden. Zij hebben via de basis daar heel veel uitnodigingen gekregen om vooral wel te komen, dus hoogst waarschijnlijk ga ik daar deze zomer weer naartoe. Een deel zal dan naar het rampgebied gaan – onder andere om heel praktisch een aantal mensen te helpen een nieuwe bron van inkomsten op te bouwen, een deel waarschijnlijk naar wat kerken om training te geven, een deel naar weeshuizen voor onderhoud aan de gebouwen, etc. Het is nog vaag en niet definitief, maar ik ga er nu vanuit dat ik daar zal zijn.

Dag allemaal! Maak er een mooi weekend van!



Internettip: naar aanleiding van “mijn” boek van deze week – Numeri – dacht ik terug aan een les die ik ooit kreeg van een geweldig docent (iedereen heeft zo zijn helden, waar?) – destijds was dit deel van de studiebijbel nog in aanmaak, nu kun je dit artikel zo inlezen en eens overwegen (ik hou van nieuwe gedachten om op te herkauwen): www.studiebijbel.nl/PDF/GroteGetallen.pdf