Falen

Deze week red ik het niet. De laatste weken waren “vol”. Te weinig slaap maakt mijn hersens lam; als ik achter mijn pc zit, komt er niet genoeg uit. Ga ik dan maar van ellende naar bed, terwijl mijn werk niet af is, dan slaap ik niet goed, want mijn hoofd wil niet “uitgaan”.
Ruth is gedaan, maar ja, dat is een mini-boek. Samuel ga ik niet redden – ik heb mijn beoordelaar al laten weten dat het echt een “failure” zal worden. Want Psalmen staat deze week ook op de agenda; gedurende afgelopen maanden moesten we 90 Psalmen lezen, vandaag zijn we naar een omgebouwde boerderij – stilte centrum gegaan, hebben allemaal een Psalm onder de loep genomen, besproken, en vervolgens in een kleine anderhalf uur een Psalm geschreven – met een poging om wat van de literaire regels te gebruiken, jawel. De mijne miste 1 zin, dat heb ik verteld bij het voorlezen, en op de terugreis in de bus heb gemijmerd op de afwerking. Het resultaat “uit eigen werk” zal ik onderaan plaatsen. Het is meer een gedicht dan een “zingbare” Psalm geworden.

Het was wel bijzonder om al die persoonlijke Psalmen te horen, die onder druk tevoorschijn kwamen, we hebben morgen nog de helft tegoed (te weinig tijd) en ik kijk daar naar uit!
Morgen gaan we ook nog de theorie over Hebreeuwse poëzie doornemen – dus mijn zaterdag-studiedag (naast vrijdagmiddag) is voor een groot deel opgeslokt. Eigenlijk moet ik nu beneden zitten voor de commissie van een andere groep in de school (DTS van afgelopen september, die vorige week thuisgekomen zijn vanuit outreach). Ik heb een half uur op de stoel naast de deur gezeten en ben eruit geslopen om nog wat werk te doen voor Samuel.

Vorige week moesten we ook al zo’n creatieve snelcursus doen. De vertaling van Psalm 8 in eigen woorden en eigen muziek (zelf melodie maken) + visuele weergave, iedere groep van 4 mensen 1 vers. Na mijn interpretatie/vertaling van vers 2 ging een ander (Zuid-Koreaans dansgozertje) er op verder om dat om te zetten in rap-taal. Een Amerikaans meisje heeft het ondertussen geprobeerd te schilderen, we hadden een Indische ervaren drummer voor de beat, ik moest het rappen (terwijl we het lokaal uitliepen voor overleg had ‘ie dat al besloten) en had precies 1 minuut om die ene zin in te studeren op ritme – kun je je daar iets bij voorstellen?? De “echte rapper” zou de …. bijgeluiden … maken (“hmm, yeh, life, life, hmm, sing it... baby, baby”) en ik moest slechts mijn zin er 2 keer uit zien te krijgen als hij naar mij zou wijzen. Nu het gedaan is, zet ik dat verhaal natuurlijk in mijn trofeeënkast.
Andere groepen hadden hun zin op volledig andere muziek gezet, en 1 zelfs één in mime met muziek. Een leuke werkvorm, probeer maar eens!

Kortom, soms doe ik dingen die ik zelf niet gekozen zou hebben, maar wel leuk.

Ik zit ondertussen mijn studietijd te verdoen door deze blog te schrijven, maar ja, ik heb toch geen schijn van kans dat ik het afkrijg. Ja, ik moet bekennen dat ik eerder in de week 2 uur verspeeld heb. Woensdag was het eindelijk zonnig – lente. En ik had al meer dan 2 weken geen buitenlucht gezien. Maandag gave een andere Nederlandse me haar fietssleutels, want zij is vertrokken naar de Next Wave; een zeilschip van YWAM. Om les te geven voor een 5-maands Bijbeloverzicht / discipelschapscursus terwijl ze in de Middellandse Zee zeilen en allerlei “Paulus plaatsen” bezoeken. Ja, wil je nog eens een cursusje doen, in YWAM is ook veel leuks te beleven!
Hoe dan ook, ik moest woensdag dringend naar de stad – nee, echt niet, ik wilde er gewoon uit en had de kans, ben op het oude karretje naar de stad gereden, heb een bak koffie gedronken, wat boodschappen gedaan en ben weer teruggereden. Gestolen tijd.

Nog 1 boek; Koningen. Veel om te lezen, maar waarschijnlijk minder schrijven; we moeten onze eigen tijdlijn maken. Omdat het zo vol was deze week, heeft iedereen een plechtige, hardop uitgesproken belofte moeten doen om niet vast op zondag te gaan lezen.
En dan is mijn tijd voor dit seizoen SBS (school of biblical studies) gedaan en word ik DTS staflid.

Heb ik verder nog wat te vertellen? Tja, ik ben verslagen door een speelgoedpaard. Ik herinner me twee vrij zinloze paardrijlessen, heel lang geleden op de veterinaire faculteit in Utrecht. Jasper probeerde me wat bij te brengen, maar ik kon niet meer dan als een zoutzak in het zadel hangen en me stevig vasthouden aan de manen van het arme dier. Ik probeerde dezelfde tactiek met dit neppaard: 80 cm. hoog – als je gaat zitten, gaat het zadel omlaag en rijden de wielen, dan moet je je opdrukken, zodat het zadel weer omhoog komt en dan weer zitten; zo kom je vooruit. Helaas bleek schroef tussen kop en romp te ontbreken en vloog ik met kop en al uit het zadel. Niks aan de hand, alleen geschonden trots, dacht ik. Maar de volgende dag had ik een dikke duim en een bloeduitstorting aan de binnenkant van mijn hand. Ik heb me dat beest een week herinnerd en nu nog is mijn duim stijf. Altijd al geweten dat ik meer op mijn gemak ben met koeien dan met paarden.

Bijna bedtijd in Nederland.
Ik heb nog een extra uur.
Aan het werk.

Geniet van het weekend!



TO MARIAH.
A PSALM OF LYDIA.
Winter slinks off and daylight lingers.
A snow white lamb leaps on it’s mother’s back
and spotted calves enjoy their early dances.
The first cut of grass, perfume of meadows green.
Fragrance of the river: "come challenge the grey-blue stream."
Nature calling to delight.
Nissan – season of life.

The night is passing, the waiting is done.
Arise to walk a new beginning.
Arise – though you believe it ends;
with you the scent of myrrh expecting death,
perfume of aloe to honour Him once more.
You hear Him say your name.
Passover – God of life.