Te bedde met een Dutch wife...

… een kruik (’t is hier koud – ik neem ‘m ook nog wel eens in mijn rug tijdens studie-uren!)

Ja, de eerste week kreeg ik een aantal mooie beledigingen om mijn oren in het kader van een les over literaire vormen. Wij Nederlanders zijn niet de enigen die grappen maken over mensen over de grens. Double Dutch bijvoorbeeld is nonsens. Terwijl ik nog steeds regelmatig hoor hoe direct wij wel niet zijn (en dan altijd met de verzekering dat dat erg gewaardeerd wordt). Inmiddels heb ik weer een paar culturele lessen gehad. In India is het heel aardig als je met je handen wat eten uit de pot vist en het de ander aanbiedt – dat wil zeggen dat die ander het van je vingers eet. Ik heb het geprobeerd bij een Amerikaanse, maar ze weigerde, gek hè.

En aan die kant van de wereld (meer dan 1 land) is het ook heel gewoon als je met je mond open eet, praat, en onderwijl constant geluiden maakt. Er is hier iemand die ik regelmatig op minimaal 4 meter afstand hoor. Ik heb me al minimaal 20x afgevraagd of ik hints zal geven. (Ik heb net ook een doos tissues afgelever bij iemand die al minstens 30x zijn neus opgehaald heeft....)

Inmiddels hebben we vijf weken studie achter de rug. Vijf NT boeken. Volgende week gaan we 3 kleinere in 1 week proppen. Het is een strak schema. Ja, er zijn heel veel uren niet ingevuld, maar in die tijd moet je veel zelfstudie doen, 7 uur werk voor de basis (ik zit in het kantoor), mentorgesprekken, activiteiten voor het hele huis, weekjournaal met een praktische toepassing. Een van mijn toepassingen was het zien van de film “The Passion of the Christ” (tot op heden wilde ik dat niet). Ik denk dat Mel Gibson hier en daar wat artistieke vrijheid heeft toegepast, maar het is wel indrukwekkend en ik denk dichter bij dan de manier waarop ik over de verhalen heen lees – het is “gewoon” geworden.

Ik ben tot op heden alle zaterdagen tot in de avond druk geweest en morgen zal het weer een studiedag zijn. ‘s Morgens probeer ik tussen zes en half zeven naast mijn bed te staan om op tijd te zijn voor ontbijt, en vooraf even alleen zitten, geen mensen, 3x per week de afwas, 8 uur aanwezig voor start. ’s Nachts heb ik vaak de neiging om iemand te gaan slaan – het is nog wel eens een herrie. Op donderdag mag onze groep uitslapen, maar ik werk op donderdag ’s morgens in het kantoor (zelf gevraagd, anders lig ik op mijn bed en moet ik ’s middags werken, zodat ik weer een halve studiedag verspeel).

Ondertussen ben ik me erg bewust van het privilege om dit een paar maanden te mogen doen, terwijl het gros van de mensheid de wereld laat draaien door noeste arbeid.
We moeten veel doen om te leren zelf te onderzoeken wat er in de Bijbel staat en alle “brillen” af te zetten (wat natuurlijk nooit helemaal lukt). Inclusief leuke afwisselingen op een leuke manier. De eerste zaterdag hebben we een kerk in Coventry bezocht – oud en nieuw. Een gebombardeerde kathedraal, die nu een internationaal symbool van verzoening is geworden. Woensdag hebben we een ad hoc in elkaar gedraaide act opgevoerd van Paulus’ reizen. Gisterenavond hebben we in het donker het hele verhaal van Handelingen gehoord – een groot laken met een stukje wereldkaart op de grond, en bij iedere stad waar nieuwe gelovigen werden toegevoerd, moesten wij om de beurt een kaars aansteken. Zulke lessen zijn niet zwaar…
Gisteren hebben we een outreach dag gehad met de hele basis in de stad. Voor mij opnieuw een trainingsdag om nieuwe activiteiten uit te proberen.
Nu zit ik met een kleurplaat voor mijn neus om de reizen zelf uit te tekenen, inclusief het plaatsen van de steden, bijbehorende verhalen. In de hoop dat ik het dan voortaan onthoud.

Ik hoop dat alles goed is met jullie “thuis”.

Internettip: www.answersingenesis.com