De laatste opdracht (anders dan de Grote opdracht)

Morgen. De verbale toets. OT geschiedenis en informatie over de profeten. Zoveel getallen in mijn hoofd. Namen. Zoveel overeenkomsten tussen de boek… wat is het verschil tussen Amos en Micha? Eigenlijk best te doen … als je op tijd begint. Ik denk dat we het allemaal op deze laatste dagen hebben laten aankomen, omdat die behalve een sessie debrief behoorlijk vrij zijn gelaten – heel snel heel veel stampen, morgen zoveel mogelijk in een uur uitspugen en hopen dat het voldoende is. Ik verwacht van wel. Vanavond niet te laat naar bed en morgenochtend nog 1x door alles heen lezen voordat het mijn beurt is.

Daarna een middag van persoonlijke toespraakjes en bidden voor alle trainees en alle stafleden. Zie de foto… 17 nationaliteiten.

Donderdag de diploma uitreiking voorbereiden, donderdagavond krijgen we ons papiertje. En dan is het echt gedaan. Ik ben blij dat het voorbij is – je leeft naar zo’n dag toe. Maar ook echt blij dat ik dit heb kunnen doen. Mensen, als je ooit de mogelijkheid hebt – ga een SBS doen (9 maanden – hele bijbel) of een BCC (3 maanden - selectie) doen. Wil je niet een jaar+ uittrekken (je moet vooraf een DTS volgen), dan kan dit ook online. Het voordeel van fulltime in zo’n training te stappen, is dat je het inderdaad doet. Thuis tussen alle rompslomp in komt het er vaak niet van. Het geeft je heel veel achtergrond informatie, je ziet verbanden, je leert vooral om te lezen, peuren en studeren. Als anderen het kunnen (huis verhuren, gezin meenemen, kinderen op een andere school, jaartje krap leven in geld en ruimte), dan kunnen de meesten het. Voor wie getrouwd is of een gezin heeft; de referenties zijn enorm positief over wat het doet met de onderlinge relaties om even te verpoten en door zo’n proces te gaan. Oud of jong, maakt niet uit! Kan over de hele wereld. Geweldig leerzaam en leuk.

Hardwerken. Ja, dat ook, maar prima te doen - in een multi-culti omgeving heb ik geleerd dat wij Nederlanders bekends staan als regelmatige, harde werkers.

Ik heb het gevoel dat ik langzaam weer boven kom drijven. Dat heeft ook te maken met het feit dat ik de laatste anderhalve week me amper heb laten zien in het kantoor. Openbaring moet er eerst doorheen (moeilijk!) en ik heb mijn uren daar wel gemaakt…. Ze moesten maar even wachten. Ik heb vandaag een half uur mijn gezicht laten zien om wat vragen te beantwoorden en vrijdag ga ik de hele dag werken, waarmee ik keurig aan mijn uren voldoe en meer. Het heeft me echt geholpen om zo de laatste weken iets meer lucht te hebben en ik sta niet meer op met het gevoel een pak slaag te hebben gehad in de nacht.

Nog altijd zit “Titus” in mijn hoofd en hart, ondanks dat ik er tegenop zie. Het is ook weer een pittige klus. Maar sinds (ik heb op internet opgezocht hoe je dat woord schrijft, want ik kreeg het niet meer voor elkaar) ik gestart ben met deze studie, heb ik het gevoel dat die “outreach” erop moet volgen. Het zelfde soort gevoel dat me dreef om mijn baan op te zeggen en de stappen van de afgelopen jaren te volgen. Dus ik denk dat niet alleen mijn idee is, maar ook Gods idee en dat ik moet volgen. Dat betekent … van de zomer hier nog een hoop administratief op zijn plek zetten in personeelszaken, dan naar Holland voor een drie weeks training en dan vanaf eind September voor een week of 10 ergens op de wereld les geven – stukjes van de studie die ik nu heb gevolgd doorgeven aan pastors in landen waar geen of nauwelijks theologie of Bijbelstudies beschikbaar zijn. Dat is… als ik aangenomen wordt. Omdat ik zoveel te verstouwen had, heb ik me voorgenomen om dat hoofdstuk pas aan te pakken als de SBS van me af is gevallen.
Kan ik dat - lesgeven? Wel, deze training zal dat moeten uitwijzen. Dat maakt het nou juist eng… En daarna? Dat weet ik dus echt niet, en dat is een lastige positie. Ik ben er niet gestrest over, maar ik zou er wel graag meer duidelijkheid over willen hebben – wat vindt God? Wat doet deze training met mij – trekt het me een bepaalde richting op?

Volgende week ga ik nog een weekje het kantoor in en daarna twee weken Heerlijk Holland. Ik heb onlangs nog tegen de “baas” gezegd – ik kan niet goed communiceren online, maar dat betekent wel dat ik na 3-4 maanden dringend behoefte krijg aan “normale mensen”. Ik vrees alleen de “Lek-dagen” – geweldig leuk om brussen aan het strand tegen te komen, maar hoe kan ik dan nog verbergen dat ik minstens 5 kilo ben aangekomen? Het menu… cake, witte bonen in tomatensaus, mais, pasta, wit brood, rijst en aardappelen (soms in combinatie…). Oh ja.. ijsbergsla, tomaat en komkommer. Ik ben zwaar verslaafd aan suiker…. dat wordt afkicken. Terug naar gezondere zaken zoals… vers fruit: heel gemeen, maar wel leuk: https://www.youtube.com/watch?v=9h5mwoTwDBk.

Dag allemaal!
Het is zomertijd – geniet ervan.